Wakker met Zon & zo'n

Een gigantische globe draait bijna onzichtbaar en onopvallend heel traag rond.
Een miljoenen jaren oud mechanisme die bestaat bij de gratie van zijn companen.
Door een samenloop van omstandigheden mag ik mij gelukkig prijzen.
In verband met mijn biologie doe ik op een gegeven moment mijn ogen open.
Compleet onbeduidend maar toch met pretenties.
Het gaat ongemakkelijk voelen.
Een volgende actie is misschien een oplossing.
De artistieke kant van deze zaak is volledig afwezig.
Het associatief vermogen slaapt nog.
Er moeten chemicalieen aan te pas komen.
Een zak cellen mobiliseert zich.
In hoeverre heeft het zich geregenereerd?
Spiegel.
Een storm van conventies
waar ik niet aan voldoe
raast door mijn brein.
Mijn oogluiken zijn open
maar de raamluiken blijven dicht.
Nadat de chemicalien zijn toegediend
is de kans groot dat technologische gadgets
aandacht gaan vragen.
Communicatie.
Een deel-segment van geluk.
Verwachtingen.
Voor een optimale voortzetting van mijn bestaan:
Zelfzorg.
Door middel van H2O spoel ik allergenen
samen met epidermis-residu van mijn corpus af
met behulp van zout van een vetzuur.
In de volksmond gaat de voorkeur uit naar de naam:
Zeep.
Aangezien er nog partikels van de chemische bestanddeel H2O
op mijn corpus bevinden utiliseer ik een handdoek.
een doek (meestal gemaakt van badstof) om het lichaam,
of delen daarvan (handen), na het wassen mee af te drogen.
Vanwege het de-hydraterende effect van zeep, samen met
hulpstoffen zoals plantaardige of synthetische geurstoffen en kleurstoffen,
apliceer ik een product uit de cosmetica en geneeskunde,
genaamd: creme.
Deze dient in een dunne laag aangebracht te worden.
Het H2O in deze creme vaporiseert mede door mijn Calor Corpus.
De Cera (was) met de daarin vermengde verzorgende bestanddelen
blijven achter op de epidermis.
Dit heeft mede als voordeel dat er geen verkleving onstaat met
de vestīmentum, de uit stof bestaande omhulsels
om de corpus tegen caelum (klimaat) te protecteren.
De extrarius of te wel het uiterlijk is tijd- en plaatsgevoelig.
Het capillus oftewel het haar dient met behulp van een Pecten
oftewel een kam in een harmonische forma gebracht te worden,
mede representatief te zijn voor de Homo Non Submersus.
Vervolgens dient de denti oftewel de tanden genettoieerd te worden
door middel van een peniculus, oftewel een borstel
ten einde om te kunnen subrideren oftewel glimlachen.
De pedii oftewel de voeten dienen tevens beschermd te worden
met behulp van calseii , oftewel schoenen.
Contra Caelum Brutus.

Het vehikel HELEMAAL vergeten...

Een peinzende manspersoon, nog in zijn jonge jaren, op een druilerige zondagmiddag.

´Ik weet het niet, hoor.
Nog steeds geen vriendin.
Gisteren ging het ook helemaal fout.
Zag ik dan zo vreemd uit?
Ik ga in vervolg ook niet meer alleen uit!
Iedere keer als ik afspreek met ... (beste vriend)
dan komt ie niet opdagen, Godverdomme.
Oh, dàt mag ik niet zeggen.
Ik barst van de koppijn!
Waarom moet ik toch steeds aan hem denken??
Gelukkig was hij vanochtend niet in de kerk.
Ik heb me niet ècht kunnen concentreren,
maar die kerkdienst vond ik wel mooi!

Het is zo verwarrend.

Na de dienst raakt de man in gesprek met meneer pastoor.

'Of ik zometeen thee kom drinken?'
'Dan kunnen we verder praten over je interesse's ...'
Ik weet 't niet, hoor.
Uit beleefdheid zegt de jonge man maar: Ja.
'Hoe laat zal ik bij U zijn?"
'Zeg maar: jij ! "

Jaren later kijkt de nu wat oudere man om zich heen.

'Waar ben ik in Godesnaam terecht gekomen?
Nee, ik hou zeker van kinderen, hoor!
Maar, het is zo...
'Luisteren allemaal !!'
He, hou op, jij !

Die avond...
(Diep in gedachten verzonken)

Mijn God!
Wat moet ik met mijn leven??
Hoe zou 't met ..... (toenmalige beste vriend) zijn?!
'Ik weet niet of hij mij nog wil zien...?'
'Ik ga helemaal op in m'n werk, gelukkig, dan...
tenminste een goede afleiding!'
'Wat zeg ik NU weer !!
'Vandaag was Patrique weer erg opstandig!
( ik kan m'n ogen niet van 'm afhouden....)
'Stop!, Stop! '
Oh, mijn God, Vergeef me voor deze Onreine gedachten!
Misschien moet ik wel Organisch Silicium -- Bron van leven en jeugd- gaan slikken!'
'Ik zie er niet uit '
'Misschien moet ik wel zo'n metalen band met weerhaken in mijn
zondig vlees gaan dragen! '
Ik weet niet meer hoe zo'n ding heet...
Een 'silice'??
Óch ja, Morgen moet ik stèrk zijn, ik kàn 't !

(ik kan 't met niemand over hebben...
ik kijk wel uit! Godverdomme!)

'Na dit semester ga ik gewoon, helemaal lekker
alleen, op vakantie, dan komt 't allemaal wel weer goed...'
'Er is geen schaduw, er is geen duisternis!
'Ik werk voor onze Heer!'
'Hou je hoofd erbij'

Die nacht had de man een onrustige nacht en de volgende
ochtend was hij gebroken...

'Ik ben gisteren helemaal vergeten het huiswerk na te kijken!
Maar ja, ik zal er niets van zeggen...
Mijn God, Patrique!
'Ik zal ze allemaal evenveel aandacht geven , vandaag!
Het is mooi weer, misschien kunnen we de heuvels in'

Bloednerveus loopt de man naar het klaslokaal...

We wachten nog steeds....

De medische wetenschap gaat met grote stappen voor(h)uit!
Soms verschijnen er op het net nieuwe remedie's tegen dat
al oude lastige verschijnsel: Homoseksualiteit.
En even later blijkt 't een zoveelste grap te zijn.
Zoals de Hetracil-pil tegen homoseksualiteit,
MHD ( Male Homoseksuality Disorder) heet de ziekte!
Alle gekheid op een stickie: Het idee leeft.
Wat de (kinder-)gemeenschap pas echt zou doen opleven
is als er tijdens de mis hostie's ( het lichaam van..) zouden
worden gedistribueerd aan de rij aanschuivelende lammetjes
met vermalen anti-homo-pil-extract met extra bindmiddel.
Iedereen die het op zijn of haar fijngepalleteerde tong laat
smelten heeft er voor gezorgd dat ie TWEE vliegen in EEn klap
heeft opgelost! Je slikt een stukje Jesus-lichaam èn heel
preventief zorg je ervoor dat die homo-neigingen
onderdrukt blijven c.q. worden.
Voor bijwerkingen zie de bijsluiter op het internet!
(www. vatican.it / homo submersus/geil)
De hostie-bakkerij wordt gerunt door in pijengehulde mansfiguren
met een ambitie om hogerop te geraken.
Om de zoveel tijd heeft men eindelijk vakantie
en kan die baklucht uit de sacrale omhulsels waaien.
Waar zullen we dit jaar naar toe gaan??
Een internaat of een kostschool of eerst toch even
omkleden en met z'n allen naar de RegulierDwars ?
Misschien lopen we Monsigneur nog tegen het hitsige lijf?
Weet je nog vorige keer...
Enfin, gelukkig zweren de locale kerkleiders die enge satanspil af!
Stel je voor !

A Dear Friend

Zou je voor mij willen helpen met ...?
Nee, ik ben er dan ook!
Gezellig met een wijntje!
Ok!
Hoe laat wil je dan komen?
Zo tegen een uur?
Top!
Zie je dan!
Ik moet alleen om ... naar...
maar ben zo weer terug, hoor!
Je hebt de sleutel, dus...
Nee, da's ok.
Ik zie je dan.
Om ... uur komt ...
Heb 'r ook lang niet meer gezien
je kent 'r toch ook?

Even een kans om mijn levensgangetje te ontvluchten!

Heb ik nu alles gedaan
wat ik 'moest 'doen??
Vòòr elf uur moest ik...
Om een uur heb ik..
Rond drie uur zie ik...
Ik hoop dat dat goed gaat
Morgen doe ik 't anders!

Ik ben gelukkig op tijd!
Waar is 't ook al weer?
Oh ja,
twee deuren verder!

Ik heb nog niet ontbeten.
Als ik maar niet last van m'n maag krijg!
Weer niet op tijd m'n medicijnen ingenomen
Toch proberen wat te eten
voordat ik weer aan de wijn ga!

Zal wel los lopen!
Is m'n gulp dicht?
Heb zo'n opgezwollen maag!
Moet 't morgen echt beter doen.
Kut trap!
Jesus, wat stinkt 't hier!
Ieder z'n meug!
Ik heb helemaal geen uithoudingsvermogen
He, he.
Oh ja, ik heb een sleutel.
Jaa, hoor!
Murphy's Law
Weer nèt de verkeerde sleutel!
Kut! Hij zit vast!
(aankloppen)
Joehoe??

Nee, doe maar rustig!

Nee, ik weet datje last hebt van..
'K heb geen haast

Hoest??

Over-all - vieuw of ones Life

In vergelijking met ..............
Daar ga je al!
Het had veel erger gekund.
Als ik toen...
Dan was er waarschijnlijk dat.... en dat gebeurd!
Ik ben blij dat ik dat op tijd gezien heb!
Ken je dat?
Natuurlijk ken je dat!
Ik ben zo blij dat je me toen geholpen hebt!
Hallo soortgenoot,

Als in een vloeistof van bestaan
zijn wij allen ondergedompeld
in full-contact met alles.
Geen ontkomen aan.
Ik open mijn ogen en ben!
Samen met jullie.
Waar zou ik zonder jullie zijn?
Bij de gratie van jullie
ben ik.
Dank je wel.

Ik leef en ga
Ik ga en sterf
Kom ik terug?
Maak niet uit als wat
Het hoeft niet echt
Het was goed zo
Dank je wel.

Ik ken jou
Van wanneer?
Heb veel geleerd
het ga je goed
Dank je wel.

Ik lijd
Jij ook?
Doe jij dat zo?
Probeer ik ook!
Dank je wel.

Luister eens
Heb je even?
Dat lucht op
Dank je wel.

Spreken we af?
Wat jij?
Ik ben het allemaal even vergeten
Het was gezellig
ik kan er weer tegenaan.
Dank je wel.

Wat moet ik?
Doe jij dat ook?
Ik dacht...
Is dat de oplossing, denk je?
Ik heb geleerd dat...
Ok.
Dank je wel.

Iedere keer weer, hè!
Ik zei nog zo...
Goed dat je er bent
Hoe gaat het?
Zie je wel!
Nou, dan
En jij ook!
Nee, met mij gaat het...
ik moet
Ken je dat?
Dank je wel.

Ik heb 'm lang niet gezien
Hoe zou 't ...
Kan ik?
Maar eerst moet ik...
Even contact opnemen
Oh, zo, ja
Maar dan kunnen we..
Ok
Zie je dan
Gezellig!
Dank je wel.

Ik ben met 'r opgegroeid
Een blik en dat zegt al...
wanneer belt ze
ik accepteer
nee, dan doen we 't zo
geen probleem
ik heb je gemist
ok, dan...
Mamma zei altijd...
Ja, klopt!
Tot dan!
Dank je wel.

Het was zo gezellig
Nu lekker alleen
heb zin om...
Geen telefoontjes
Lekker muziekje
Oh ja!
Nog wat lekkers in de koelkast!
Is er nog een leuke film op tv?
Oh lekker badjas aan
Zorgen voor morgen
Dank je wel.

De post opengemaakt
Shit!
Heb ze al twee keer gebeld
Het klopt nu?
Ok, dan wacht ik 't af...
Wat wilde IK ook al weer doen?
Oh ja!
Dank je wel.

Doe m'n ogen open
Oh ja lekker: Koffie!
En dan?
Even m'n agenda checken
Ok
Kut jeuk!
Moet me nu douchen.
Hoe laat is 't?
Ach jee!
Even bellen
Ik kom wat ...
Ok
Tot dan!
Nee, nee.
Is goed!
Ik zal 't niet vergeten!
Zie je zo!
Gezellig!
Dank je wel.

Vandaag alweer zoveel gedronken
Was wel weer gezellig
Kan geen nee zeggen
Hoe laat is 't?
Nee, ik ga ook zo!
He Ik hou van je!
Kus
Ik zie je dan weer
Toch maar nog even naar de avondwinkel
Heb je een goede Merlot?
Oh ja, en een pakje Marlboro
Dat was 't!
'T is helemaal niet koud!
'K heb honger!
Door al dat gezuip natuurlijk!
Een kleine Shoarma
en een patatje zonder, graag
Hoeveel?
Ok
Nee, allen knoflooksaus
doet U maar twee!
Bedank,
Tot ziens!
Dank je wel.

Gefeliciteerd!
Nee, jij zou om tien uur terugbellen!
Ik zag dat je niet gebeld had
Daarom bel ik je nu even!
Hoe was je dag vandaag?
Leuk!
Hoe oud ben je eigenlijk geworden?
Dat valt mee, toch?
Jaaa, ja!
Nee, ik kon echt niet komen
Het zit zo...
Nee, maar bel maar even als je...
Lijkt me leuk!
Ok!
He ik zie je dan misschien...
Nog een fijne avond
Dank je wel.

Ik kom hier vroeger ook altijd
Toevallig, hè?
Nee, nou niet meer zo vaak...
Ben met van alles bezig
Je zult 't wel zien als je...
Wat doe jij tegenwoordig zoal?
Ok
Lukt 't een beetje?
Ik ken 't
Ok!
|Zie je haar nog..?
Nee ik niet
Zo, wat zullen we..?
Ok
Dat heb ik al lang niet meer...
Is dat zo?
Nou, luister!
Heel verhaal
Woon je daar nog?
Vond 't zo mooi
En nu?
Zonder...?
Ik ken 't...
Moeten we echt snel weer doen!
Ik bel je!
Ren maar, anders mis je 'm nog!
Ok!
Tot dan!
Dank je wel.

Ik ga naar huis
Wat zal ik...?

Painters-block

At the end of the day concludeer ik toch dat het gaat over een schuldgevoel over het feit dat ik niets aan kunst heb gedaan. Jaren lang aan kunst gewerkt met natuurlijk de nodige tussenposes. Is het een therapeutisch proces of niet? Het feit dat ik vanaf oktober 2009 niets meer fysiek aan het maken van kunst ( schilderen en tekenen) heb gedaan gaat op een gegeven moment toch parten spelen.
Ben ik uberhaupt nog kunstenaar??
In de perioden in het verleden dat ik ook 'niets' aan kunst had gedaan was ik ook constant in een staat van onrust, maar nadat ik weer ermee begonnen was kon ik concluderen dat die afgelopen periodes niet vergooid waren en als ik een tijd afstand van mijn nieuw werk had genomen bleek dat er elementen /thematiek traceerbaar waren uit die tijd dat ik zogenaamd niets had gedaan. Dit is een soulaas voor het hier en nu, de fase waarin ik 'niets' aan kunst doe.
Als je gewend bent aan een constante stroom van ideeen / concepten en op een gegeven moment houdt het op, door allerlei redenen (de meeste redenen weet ik niet). Ik realiseer me dat het maken van kunst is een reden van BESTAAN geworden, in de loop der jaren. Valt dit weg, dan is het zeer aannemelijk dat ik dan in een vorm van paniek terecht kom, in een pure excistentieel dillema. Ik ben gewend om me als kunstenaar te profileren naar de 'buitenwereld' toe, maar als er in het prive-atelier-gebeuren eigenlijk niets wezenlijks gebeurd dan ontstaat er uiteindelijk een identiteitscrisis. Elke keer als dit innerlijk conflict opspeelt probeer ik nu altijd tegen mezelf te zeggen: "Het komt wel weer terug! Maak je vooral geen zorgen, het jezelf druk maken belemmert de creativiteits-flow en werkt dan contra-productief." Moet ik condities scheppen waarbinnen ik 'HET' weer kan vatten en herken en voel?? Wat zijn deze condities dan?
Nee, ik moet 't open laten. Niet geobsedeerd raken.
Op een relaxte en 'Go-with-the-flow-manier' mezelf prikkelen met beeldmateriaal afkomstig uit zeer verschillende bronnen in samengang met mijn eigen belevingswereld.
Niets is te duiden en nergens is daadwerkelijk een vinger op te leggen. Carte -blanche geef ik mezelf, onvoorwaardelijk. In het achterhoofd spookt toch nog altijd een 'schuld-fantoom'.
Heeft dit te maken met mijn 'christelijke opvoeding', wat betreft het schuldgevoel-concept?
Quit Pro Quo ??
Ik heb geen vaste baan! Ik heb een uitkering, waarover ik mijzelf om de zoveel tijd alert moet houden dat ik daar recht op heb, binnen dit samenstel van dingen. Om inderdaad dat schuldgevoel de kop in te drukken. Dan is de volgende gedachte: Ik ben kunstenaar. Een kunstenaar die zelden wat verkoopt en exposeert. Wat is mijn CDA-achtige bijdrage aan onze maatschappij? Nee, nee, ik moet mijzelf beschermen tegen dat soort projecties uit de maatschappij wat creatief contra-productief werkt en dan is helemaal het hek van de dam als je als individu daaraan toegeeft.
Uit eindelijk gaat het om het feit van geluk.
Buiten de vraag om wat geluk is, probeer ik elke dag weer te bepalen wat ik - en vooral ik - belangrijk vind wat ik die desbetreffende dag wil doen ! Onze soort - het mens-dier- heeft de behoefte aan vooruitgang, tenminste aan een idee hiervan. Of die vooruitgang dan met een voorkeur te maken moet hebben is geen issue, maar een welkome bijkomstigheid c.q. keuze. Elk klein succesje wat je gescoord hebt is binnen, mits hierover conclussies getrokken wordt, een niet onbelangrijk gedrag.
Maatregelen nemen vanuit een mentale toestand van redelijk complete ongewisheid. De eerste actie voedt de volgende actie met zijn gevolgen. In ieder geval is er beweging. Een effectieve motoriek, broodnodig voor mijn fysieke en mentale constellatie.
Kort door de bocht gezegd: Opstaan vanuit je luie stoel.
Is de oplossing het 'gewoon' beginnen met werken of toch het gaandeweg ontwikkelen van een concept, gevoed door interesse-gebieden?
Het verzamelen van beeldmateriaal wat mij prikkelt?
Prioriteiten.
Waaraan besteed ik op dit moment mijn energie?
Ben ik het eens met deze energie-huishouding?
Het is momenteel zo en niet anders.
Anders was het wel anders gegaan!
En waarschijnlijk op een fatale wijze.
Verder wijd ik daar niet over uit, het is per slot van rekening: Internet!
De mentale voorjaarsschoonmaak schept nieuwe ruimte in mijn zijn / hoofd,
waardoor ik hopelijk -misschien herken je dit wel- weer met mijn kunst aan de gang kan!
Een vuistregel:
De tijd waarbinnen je niets aan kunst doet is nooit een verloren tijd!

Intervieuw (stukje) op Promo-film Downw_Art gallerie

Er is op You Tube een kort promo-filmpje
gemaakt over de expo in Rotterdam.
Heel even ben ik te zien tijdens het intervieuw!
Check it Out !

http://www.youtube.com/watch?v=MnBTYMKYqJo

Het gehele intervieuw komt later nog op 't net.

Status Mobile

Een zekere mate van tweespaltigheid is in onze maatschappij wel gewenst. Van het een wordt verwacht het andere te compenseren. Het kiezen tussen twee kwaden? Het ene geeft weer genoeg gemoedsrust om het andere weer te doen. Voor we het weten c.q. doorhebben zijn we een aantal jaren verder. Aangezien dit groepsconventies zijn kan het individu zich spiegelen in de ander. Mocht het individu alsnog in een gewetenscrisis geraken, dan heeft de groep vangnetten gecreeerd zodat de 'verdwaalde'mens weer met 'hulp'op het 'juiste' spoor wordt gezet. Een mens die niet meer weet hoe het is om mens te zijn.... En het verdriet daarvan valt niet te meten.
Ken je dat? Hoe deed jij dat? Dan probeer ik dat ook zo.
Het kan te laat zijn om die poort voorbij te sluipen. Openen zal hij!
De niet nader te definieren stuwing. De onrust is onontkoombaar. Overzicht is gewenst.
Ik zal je missen.
Een troost, in de vorm van religie, is dat we elkaar weer zullen zien c.q. ontmoeten. Het gaat hier inderdaad om geloofszin. Om soulaas. Niet op feiten gestoeld. Een kwestie van perseptie, wie immer. De angst vreet aan je. Het put je uit. Zorg voor de kinderen. Wat als wij er niet meer zijn? Als de gevolgen van onze daden verantwoord dienen te worden...
Ik ben er dan toch niet meer is de tendens. Het schuldgevoel is als een zak met bakstenen die je maar met je meezeult. Zet 'm naast je neer en beweeg verder. Dat loopt wat lekkerder. Het holistisch gegeven. De ultieme vrijbrief. Mijn zijn, de aard van het beestje, dicteert mij als ik in de spiegel kijk om mijn voetafdruk 'klein' te houden. Het is een dagtaak om mijn gemoedsrust wederom te corrigeren en er weer een bevredigende en constructieve beleving aan over te houden.
In het hindoeisme (weer zo'n -isme) zegt men dat je je moet verzetten tegen de zwaartekracht. De programering is per slot van rekening Progressie. Zo resulteert het opstaan uit je luie stoel uiteindelijk in een beter gevoel. Vertel aan je soortgenoot wat je allemaal voor elkaar hebt gekregen, dan ben je enorm gespitst op wat zijn of haar reactie zal zijn. Deze reactie draagt bij in hoeverre je steunpilaar van excistentie stevig zal zijn. De onuitgesproken afspraak binnen de groep is wel dat je het allemaal zelf hebt gedaan. Ondanks empirisch onderzoek dat het een feit is dat we niet zonder elkaar kunnen. Wat irritant en oh zo geweldig is dit!
Constant word ik geconfronteert met een ander niveau, een andere constelatie, een andere status quo. Er zijn antennes nodig. Er is een communicatietechniek nodig. Maar welke?
Steeds weer met een zaklantaarn die duisternis aftasten, op zoek naar herkenbaarheden, die kunnen resulteren in gemeenschappelijkheden.
Ik respecteer jou ruimte en ik verwacht dat jij dat ook doet...(?) De discussie over het gegeven Vrijheid is van alle tijden. Is er steeds een herformulering nodig of bestaat er zoiets als een universele duiding?
Ik ben geneigd om het intellectueel en emotioneel, vanuit mijn cocon, te gaan verwoorden met alle beperkingen en tekortkomingen. Vanuit de geschiedenis hebben we 'geleerd' dat er soortgenoten waren die behoorlijk zijn doorgeschoten.
Toch komt mij - als ik 't hierover heb- altijd het beeld van een driehoek (piramidevorm) naar boven. Een brede onderlaag ( het últieme' onbewuste aan de basis) en steeds verder naar de top van de driehoek, hoe bewuster het individu. Je bewustzijnsniveau bestaat dus bij de gratie van de lagen boven en onder jou. Een symbiose. Een onontkoombaar confrontatie-gewricht.
Hoe ouder ik word hoe aangenamer is het als iemand mijn verhaal herkent. Vroeger ervaarde ik dit vooral als bagataliserend w.b. mijn '' uniek' probleem. Een mooie metafoor vind ik:
Beschouw de omgeving / de maatschappij / je gehele invloedsfeer als een vloeistof. Omdat je bent, ben je er totaal in ondergedompeld. Er is dan altijd een 'full-contact', een totale oppervlaktecontact met jou als mens. Want ik besta bij de gratie van mijn omgeving waar de rest van de mensheid bij hoort. Deze vloeistof is levengevend en essentieel voor je wordingsproces, een constante leerproces. (wordt vervolgd )

Bestaat Hij ?

Tien miljoen jaar geleden waren we nog gewone regenwoudmensapen en was er nog geen God. Want er waren nog geen mensen om Hem te bedenken, zo simpel is dat.
Is dat een brug te ver voor u?